Metanauka — proces DSSS Timothiego Ferrisa

Tim Ferris w książce ,,4 godziny, by zostać mistrzem nie tylko w kuchni. Totalny poradnik jak osiągać nieprzeciętne wyniki w dowolnej dziedzinie’’ poświęcił rozdział ,,Metanuakua’’ zagadnieniu skutecznego i efektywnego uczenia się. Przedstawił w nim swój proces uczenia się, który nazwał DSSS. Nazwa jest akronimem słów: Dekonstrukcja, Selekcja, Sekwencja i Stawka.

Spis treści

DSSS (Dekonstrukcja, Selekcja, Sekwencja, Stawka)

Proces DSSS jest metodą nauki wiedzy deklaratywnej (fakty i liczby, proceduralnej (działania) oraz hybrydowej. Jej istotnym zagadnieniem jest Minimalna Skuteczna Dawka (MSD), czyli minimalny wybór takich elementów, działań i bodźców, które dają pożądany efekt. To skrajne wartości mają ogromne znaczenie. Warto więc szukać ludzi, którzy w nietypowy i niekonwencjonalny sposób osiągnęli sukces, ponieważ mogą oni znać drogę na skróty, w pozytywnym tego słowa znaczeniu — mieć wytrych do swojego ciała i umysłu. Istotne jest to, czego się uczymy, a nie jak się uczymy. Bardzo przydatna jest tutaj zasada Pareto – 20 działań przynosi 80% efektów i na tych 20 procentach należy się skupiać, jeżeli chcemy osiągnąć coś szybko.

Muszę przyznać, że Tim w swojej nauce często ,,oszukuje system’’. Owszem, uczy się szybko np. języków i po takiej nauce jest w stanie dogadać się z innymi osobami w nowo poznanym języku. Nie wiem jednak, czy jest w stanie zdać test albo napisać dyktando. Proces DSSS składa się z czterech poniższych elementów.

Książkę możesz kupić tutaj:

Dekonstrukcja

Dekonstrukcja polega na podzieleniu wiedzy na jak najmniejsze fragmenty. Można skorzystać z poniższych narzędzi:

Redukcja

Należy rozłożyć temat na czynniki pierwsze i podstawowe. Jest je łatwiej zrozumieć, a następnie połączyć w całość.

Wywiad

Wywiad polega na zebraniu wiedzy z pomocą ekspertów. Najpierw należy znaleźć ekspertów, a następnie zadać im pytania:

Co jest najważniejsze w tym obszarze i jego nauce?
Co jest najmniej ważne w tym obszarze i jego nauce?
Co jest zbyteczne w tym obszarze i jego nauce?
Czego najbardziej brakuje amatorom?
Czego najbardziej brakuje profesjonalistom?
Gdybyś miał uczyć się tego od zera w 24 h / tydzień / miesiąc od zera, to jak byś podszedł do nauki? Czego byś się uczył, jak i w jakiej kolejności?
Jakie treningi są najbardziej zaskakujące i niesamowite, a przynoszą pozytywne rezultaty?
Czy szkoliłeś kogoś, jak i czy powtórzył Twoje osiągnięcia?
Co byś polecił, gdybyś miał uczyć się sam?
Jakie są najpoważniejsze błędy i mity?
Jakie kursy/ książki / materiały naukowe mógłbyś polecić?
Co uważasz za największą stratę czasu podczas nauki tego?

Odwrócenie procesu

Odwrócenie procesu polega na zdekomponowaniu rozwiązania. Należy zastanowić się nad celem i stanem końcowy, a następnie zaobserwować, czym on się charakteryzuje, a potem cofać się, odejmując od stanu końcowego kolejne elementy, aż dojdzie się do stanu początkowego.

Translacja

Translacja, czyli przekształcenie nieznanej wiedzy w sposób umożliwiający jej połączenie ze znaną wiedzą. Kroki:

Wybranie podstawowych, wyróżniających się elementów ze znanego obszaru wiedzy i oraz elementów podobnych / odpowiadających z obszaru wiedzy poznawanej.
Przekształcenie elementów na najbardziej uniwersalne, np. przy nauce języka można wykorzystać konstrukcje z czasownikami posiłkowymi, które sprawiają, że nie trzeba uczyć się odmiany czasowników — np. Ja chcę / będę jeść. Ona chce/ będzie jeść.Ty chcesz / będziesz jeść. Wy chcecie / będziecie jeść.
Słowo jeść jest ciągle w tej samej formie, odmieniane jest tylko słowo posiłkowe chcieć i być (w języku polskim należy odmieniać też i drugi czasownik, odmienianie tylko czasownika posiłkowego jest rusycyzmem, lecz powszechnie akceptowalnym).
Znaleźć takie czasowniki posiłkowe — wytrychy – poznawania wiedzy w innych obszarach — nie jest to łatwe, ale znacząco zwiększa skuteczność nauki. Szukając wytrychów, można szukać podobieństw oraz różnic w obu obszarach i uczyć się na zasadzie: to jest podobne do tego, a to jest całkiem inne (kontrast).

Selekcja

Selekcja to wybranie najważniejszych elementów, na których należy się skupić. Można skorzystać z metody Pareto – 20% działań przynosi 80% efektów. Istotne jest odkrycie MSD — minimalnej skutecznej dawki i robienie tylko tego, czyli robienie tyle, ile trzeba, a nie tyle, ile się da!

Sekwencja

Sekwencja polega ułożeniu planu przyswajania wiedzy. Kolejne lekcje mogą wykorzystywać wiedzę zdobytą wcześniej, uzupełniać i dobudowywać do niej kolejne pokoje pałacu wiedzy! Powinny być ułożone w logicznej sekwencji. Lekcje, przede wszystkim te pierwsze, powinny być łatwe, budzić zainteresowanie, a nie strach.

Lekcje można uporządkować w kolejności odwrotnej, niż wygląda zastosowanie tej wiedzy w praktyce. Na przykład naukę gry w szachy możemy rozpocząć od ustawienia przedostatniej pozycji figur. Tak możemy nauczyć się wygrywać takie pozycje. Następnie możemy ułożyć sytuacje dwa ruchy przed wygraną, aby nauczyć się dochodzić do pozycji jeden ruch do wygranej, którą już potrafimy wygrać. Wykorzystuję to technikę przyswajania wiedzy w skali mikro (pojedynczy układ), rozszerzaną stopniowo do skali makro (rozegranie całej gry).

Można skorzystać z takiego procesu:

Zacząć od końca — czego uczą się obecnie profesjonaliści.
Znaleźć elementy jawne (zalecane na szkoleniach i kursach) oraz ukryte (zawodowcy robią to nieświadomie, nikt o tym nie mówi, a jest to bardzo ważne).
Znaleźć obszary, które można rozwinąć najszybciej (będą pierwsze sukcesy w nauce), które mocno popychają do przodu.
Znaleźć punkty idealny, czyli grupę elementów znajdujących się na przecięciu trzech okręgów: cech wspólnych mistrzów, elementów rzadko nauczanych, własnych atutów.

Stawka

Stawka to cena i konsekwencja osiągnięcia celu oraz porażki. W celu zwiększenia prawdopodobieństwa oraz motywacji można:

Ogłosić światu, że zamierzamy osiągnąć coś, do danego dnia.
Założyć się z kimś (może być ze sobą), że stracimy coś, gdy nie osiągniemy celu (reputację, pieniądze, przyjaźń).
Zagrać w grę, gdzie wygraną jest osiągnięcie sukcesu.

Cel, który nie wiąże się z konsekwencjami, jest tylko życzeniem.

KCK — Kompresja, Częstotliwość, Kodowanie

Kompresja

Należy skompresować wiedzę, zmniejszyć jej rozmiar. Robi się to przez zastosowanie reguły Pareto – 20% wiedzy daje 80% rezultatów. Trzeba coś wybrać, a z reszty zrezygnować. Wybrane rzeczy są upraszczane i jeszcze trochę odchudzane. Rzeczy najważniejsze przedstawiane zostają na jednej stronie A4.

Częstotliwość

Trzeba ustalić, jak często i w jaki sposób materiał będzie przyswajany. Określany zostaje MSD (minimalna skuteczna dawka).

Planowanie obejmuje:

Terminy nauki.
Rzeczy do nauczenia,
Przerwy między nauką — dobrze jest korzystać z techniki Pomodoro, aby mózg odpoczywał i wykorzystywany był efekt świeżości (dobrze zapamiętujemy elementy na początku sesji nauki) oraz końca (dobrze zapamiętujemy elementy na końcu sesji nauki) – im więcej sesji nauki, tym lepiej (sesje zbyt krótkie mogą nie mieć sensu).
Działania podczas przerw (spacer, taniec, przysiady, sport, uzupełnienie płynów, bieg do toalety).
Urozmaicania nauki — jeżeli w połowie sesji nauki dodamy coś ciekawego i zaskakującego, to wykorzystamy efekt von Restoff — nasze możliwości zapamiętywania chwilowo wzrosną, a mózg na nowo się pobudzi.

Nasze ciało i mózg ma ograniczenia fizyczne, więc nie jesteśmy w stanie uczyć się nieprzerwanie wciąż z dużą skutecznością. Czasami będziemy mieli również gorsze dni. Rzuć okiem na metodę Tancerki.

Kodowanie

Kodowanie polega na wykorzystaniu różnych metod i technik (m.in. mnemotechnik) do zapamiętywania materiału. Można łączyć nowy materiał ze starym, wykorzystywać gesty, akronimy, metodę Pałacu pamięci.

Ciekawostka:

Na stronie: https://tim.blog/the-4-hour-chef-24-skills-in-48-hours/ znajdują się przydatne umiejętności, które można nabyć w 48 godzin. Poniżej zamieszczam te, które uważam za najważniejsze (sam chętnie je przyswoję):